Zacznę tu od przypomnienie pytania jakie Sąd Najwyższy Mniejszy zadał Sądowi Najwyższemu Większemu: „Czy przewidziany w zdaniu pierwszym art. 139 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zakres normowania zwrotu "prawo łaski" obejmuje również normę kompetencyjną do stosowania abolicji indywidualnej?”
Skoro SN uważa, że jest uprawniony do zadawania takiego pytania i odpowiedzi na nie, to ja pozwolę sobie zapytać tak. Dlaczego takich samych wątpliwości, w sensie prawnym, nie ma SN wobec art. 181 Konstytucji? Art. ten brzmi:
Sędzia nie może być, bez uprzedniej zgody sądu określonego w ustawie, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Sędzia nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się prezesa właściwego miejscowo sądu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
Dlaczego zatem SN nie zadaje sobie pytania: „Czy przewidziany w zdaniu pierwszym art. 181 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zakres normowania zwrotu " bez uprzedniej zgody sądu określonego w ustawie" obejmuje również normę kompetencyjną do stosowania abolicji indywidualnej?”
Przecież skutek „nie wyrażenia zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej” jest tożsamy z zastosowaniem prawa łaski wobec nie skazanego prawomocnym wyrokiem. W jednym i drugim przypadku „niewinny” nie będzie osądzony i skazany. Czyli nastąpi coś, co SN na potrzeby ekspresji swojej wścieklizny nazywa „abolicją indywidualną”
Czyli jednak da się ułaskawić niewinnego, musi tylko być on członkiem nadzwyczajnej kasty ludzi.
Można? Można.
Nie będę już tego rozwijał, ale mam nadzieję, że przedwczoraj tych 7 wściekłych psów z SN w istocie wydało wyrok na bezkarność nadzwyczajnej kasty.
Mam nadzieję, że sprawdzi się popularne powiedzenie: „Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło”.
Piszę jak jest
